Nog 2 werkdagen en dan neemt onze collega Marleen afscheid van de praktijk en gaat ze met prepensioen.
Voor alle klanten in de afgelopen jaren schreef ze een mooi verhaal.
25 jaar Koningin Julianaweg 28
25 jaar, dat leek mij een mooi moment om te stoppen.
Nog maar 2 werkdagen te gaan.
Dat komt dan toch wel heel dichtbij.
Grofweg heb je in je leven een periode van school, werk en dan: “altijd vakantie “.
Ik zou mijn horloge in de wilgen kunnen hangen; niet meer gedicteerd door het halfuur schema.
Ook een wekker hoeft niet meer, behalve als je misschien een afspraak hebt met de huisarts.
Vakantie plannen???
Zoals de wind waait, waait mijn jasje.
Maar ga je het dan niet misen, is me de afgelopen tijd meermaals gevraagd.
“Nee hoor”, antwoordde ik dan stoer
Maar afgelopen week begon de twijfel wortel te schieten.
Het ontstond toen 3 patiënten samen aan het oefenen waren.
Je merkt dat, dat samen steeds meer samen wordt.
Benieuwd naar elkaars wel en wee en het stimuleren van elkaar.
Ik vind het altijd mooi om die saamhorigheid te zien ontstaan.
Of een oefengroep, elk met hun eigen karakter, waarbij soms de contacten buiten het sporten ook door gaan.
En dan de patiënt.
Helaas kan je niet iedereen beter maken of zelfs niet de klacht ten dele verhelpen.
Maar als je de schaal van 0-10 een paar punten kan laten zakken, dan krijg je daar zeer veel positieve energie van.
Het contact met de collega’s.
Nou heb ik in Oldemarkt veel alleen gewerkt, wat me best wel eens speet, want overleg met een collega of samen een kopje koffie drinken, dat was er niet echt bij.
Maar wel op de achtergrond wetende, dat ik altijd een beroep kon doen op mijn collega’s in Wolvega. En het laatste jaar in het bijzonder bij Erwin en Marieke.
De wekelijkse support van Wilma. Die me heerlijk vrij liet in mijn werk en me toch met raad en daad bij stond.
En oh jee, 24 mei het laatste teamuitje.
Ja, ik ga het missen.
Dank jullie wel, dat ik mede door jullie allemaal een prachtig beroep heb.
Het gaat jullie goed 😊👋
Hartelijke groet,
Marleen